Foute keuze

Erik staat aan de andere kant van de kamer. Hij kijkt doordringend naar Marieke en glimlacht ondeugend. Marieke kan er niets aan doen en glimlacht breed terug. Erik doet een paar zelfverzekerde stappen naar voren en komt steeds dichterbij. Marieke voelt dat haar wangen rood zijn van opwinding. Ze durft hem niet aan te kijken en kijkt af en toe weg. Hij is ook zo knap… Hij met zijn bruine, volle haar. Zijn strakke jukbeenderen en zijn helderblauwe ogen die je meteen betoveren. Als hij nog maar op één meter afstand van haar staat, voelt ze zijn warmte al. Marieke doet een pas naar voren en kijkt hem aan. Zo staan ze een paar tellen naar elkaar te kijken. Het duurt niet lang voordat Erik haar hand pakt en haar zachtjes naar zich toetrekt. Hij zoent haar zacht op haar mond. Marieke gaat helemaal met hem mee. Haar handen woelen door zijn bruine haar. Ze laat haar handen langs zijn rug naar beneden glijden. Hij beweegt zijn mond naar haar hals en richting haar borsten, waardoor ze verlamd wordt van genot.

‘Ga je mee?’ fluistert Erik met zijn rauwe stem in haar oor.

Marieke kan niets uitbrengen, maar laat zich met hem meevoeren.

Even voelt het vreemd als ze in de slaapkamer van Erik zijn. Het tweepersoonsbed is een ander dan die van haar. De nachtkastjes met foto’s voelen even als een remming, maar toch laat Marieke zich er niet van door haar stuk brengen.

Erik trekt aan de bandjes van haar jurkje en laat het jurkje langs haar lichaam glijden. In haar ondergoed staat ze voor hem. Lichtelijk onzeker kijkt ze hem aan, maar hij lijkt het niet in de gaten te hebben. Hij zoent haar zacht, maar dwingend. Hij drukt haar zacht op het bed en komt dan boven op haar liggen.

‘Pa, ik wilde even…’

Dan is het stil. Erik en Marieke veren overeind. Marieke trekt het dekbed snel over haar naakte lichaam en staart naar de verbijsterde jongen in de slaapkamer. Niet zomaar een jongen. Háár vriend. Zijn gezichtsuitdrukking veranderd al snel naar woede.

‘Marieke!’ schreeuwt hij kwaad. ‘Pa!’ schreeuwt hij bijna nog harder.

Hij rent weg uit de slaapkamer. Niet veel later hoort Marieke hem overgeven. De tranen springen in haar ogen. Ze kijkt naast zich waar Erik zijn kleren weer opraapt en ze aantrekt. Hij kijkt niet meer naar haar. Hij loopt zo de kamer uit. Hij is haar alweer vergeten. Marieke blijft liggen en barst dan in huilen uit. Als ze even later toch ergens de kracht heeft gevonden om op te staan, klopt ze voorzichtig aan bij haar vriend.

‘Ga weg,’ zegt hij kwaad.

Toch duwt ze de deur van zijn slaapkamer open. Ze staren naar elkaar. Allebei hebben ze nog tranen op hun wangen.

‘Het spijt me zo…’ mompelt Marieke zacht.

‘Het is mijn VADER!’ schreeuwt hij hard naar haar.

Marieke barst weer in tranen uit. Ze schudt met haar hoofd. Zoekt naar woorden om hem iets uit te leggen, maar ze vindt de woorden niet. Hoe kan ze hem in vredesnaam uitleggen dat ze het alleen maar deed om geld te verdienen. Geld om haar schulden mee af te betalen, omdat ze anders op straat zou komen te staan. Hoe kan ze hem dat ooit uitleggen? In plaats daarvan houdt ze haar mond en huilt ze.