“Mannen komen van Mars en vrouwen komen van Venus” is een
boek over de verschillen tussen mannen en vrouwen. Wij vrouwen zijn al jaren
bezig de ongelijkheid tussen de beide seksen te verkleinen en met enig
resultaat! Kiesrecht, succesvol in het bedrijfsleven en het is ook niet meer
raar als een vrouw op zichzelf gaat wonen, zonder partner. We zijn er nog niet,
maar we hebben in ieder geval iets bereikt. Toch blijven wij die wezens van
Venus en mannen die wezens van Mars!
Mannen willen absoluut het alfamannetje spelen. Ze willen
macht en dominantie. Eigenlijk willen ze gewoon een stoere gorilla blijven. Wij
vrouwen moeten maar het lieve, onschuldige meisje blijven die ze kunnen
veroveren met hun machtsvertoon en oergeluiden. Het liefst slingeren die kerels
aan een liaan tussen de bomen door met enkel een witte luierachtige onderbroek
aan om ons vrouwen mee te nemen naar hun boomhut in het hoogste topje van de
boom. Ze willen niet toegeven dat ze soms bang van ons worden, omdat wij ook steeds
vaker oergeluiden laten horen als we het ergens niet mee eens zijn. De vrouw
slaat ook steeds vaker (zacht) op haar borst om haar macht aan de mannen te
laten zien. En ze staat ook steeds vaker in de kroeg een vent te versieren in
plaats van af te wachten als een verlegen muurbloempje.
Ik juich het feminisme toe, maar besef ook dat vrouwen altijd
van Venus komen en mannen altijd van Mars. Die kerels willen gewoon beter zijn
in autorijden en daarom zeggen ze ook zo vaak dat vrouwen het niet kunnen.
Mannen willen laten zien dat ze een vent zijn in hart en nieren en daarom zijn
ze soms bot en direct tegen de andere sekse, omdat ze denken dat het moet. Ze
willen niet toegeven dat ze ook moeten huilen om Grey’s Anatomy, All you need
is love of een andere romantische dramafilm. Om dat te vermijden, kijken ze dat
ook maar liever niet. Ondanks de moderne 21e eeuw, wil de man nog
altijd de gorilla spelen. Ze juichen het feminisme wel toe, maar zien niet
graag dat vrouwen ook ineens gorilla’s worden en de man verandert van gorilla
naar het kleine kapucijneraapje meneer Nilsson van Pippi Langkous… Dat kunnen
we ze niet aandoen. En daarom speel ik meestal dat lieve, onschuldige aapje en
laat ik de man een gorilla zijn. Op slinkse wijze krijg je als vrouw dan uiteindelijk
toch wel wat je wil, maar daar hoef ik geen oergeluiden bij te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten