Je staat nooit alleen (Stellingwerf 22-5-2013)

 Al een paar seizoenen lang kijk ik met veel bewondering naar het programma ‘Over de streep.’ Een klas of een afdeling van een middelbare school gaat meedoen aan de challenge. Degene die de leiding heeft over die dag zegt geheimzinnig dat hun levens zullen veranderen na deze dag. En elke keer krijg ik weer kippenvel als ik er naar kijk. Het principe is simpel. De leider vraagt aan de leerlingen om aan één kant van de lijn te gaan staan en stelt vervolgens een aantal vragen. Bij elke vraag denk je na: geldt dit ook voor mij? Zo ja, dan loop je naar de overkant van de streep.

Vanaf de bank in de woonkamer kijk ik er naar, terwijl de vragen steeds heftiger worden. “Als je je ooit alleen of eenzaam hebt gevoeld, stap dan over de streep,” zegt de leider dan. Vanaf de bank in mijn woonkamer zie ik al die mensen naar de overkant lopen. Het is er niet één, het zijn er veel meer. “Kijk goed om je heen,” zegt de leider zacht. “Je bent nooit alleen. Als zoveel mensen zich alleen voelen, waarom voel jij je dan nog steeds alleen?” Haar woorden sterven weg en ik zit met tranen in mijn ogen. Je ziet het voor je. Je voelt het. “Stap over de streep als je een dierbare bent verloren.” Het blijft stil in de zaal, terwijl er heel veel mensen naar de andere kant van de streep lopen. De één huilend, de ander zwijgend met een trieste uitdrukking in zijn of haar gezicht. “Denk aan de persoon die je kwijt bent, maar denk vooral aan zijn of haar glimlach.” Mensen blijven stil tot de leider aangeeft dat je weer terug mag lopen.

Ik had gewild dat wij dit hadden gedaan op school. Het was af en toe toch best wel zwaar op het voortgezet onderwijs. Je bent aan het puberen, je bent rete onzeker en als dan iemand ook nog eens iets naars over je zegt trek je je dat persoonlijk aan. Je voelt je af en toe behoorlijk eenzaam en je trekt je automatisch terug. Ik denk dat wanneer wij dit programma toen al hadden, dat je anders naar elkaar gaat kijken. Je gaat elkaar met meer respect behandelen en je hebt meer oog voor iemand. Dat brutale meisje heeft het moeilijk thuis en ze weet geen andere manier om zich te uiten. En die jongen die een beetje dik is, die is ook onzeker en voelt zich eenzaam. Geef elkaar simpelweg wat vaker een knuffel of een hand, want dat doet een mens goed. Wees een beetje lief voor elkaar, want het leven is al hard genoeg.