maandag 26 augustus 2013

Primark: hemel of hel?

De Primark: voor de één een hemel. Voor de ander de groots mogelijke hel. Hordes vrouwen en meisjes die graaien, grissen, trekken en duwen om dat ene shirtje van drie euro in hun mega shoppingbag te stoppen. Blik op oneindig en gewoon gaan door die winkel. Je niets aantrekken van al die andere grijpgrage vrouwen. Gewoon aan de kant duwen en dat laatste paar schoenen voor een tientje grijpen. Boze blikken negeren. Thuis komen met blauwe plekken in je zij of die schram op je wang omdat je dat laatste shirtje moest hebben. En dan die mannen die braaf op hun vrouw of vriendin staan te wachten en hun ogen uitkijken. Ze begrijpen absoluut niet wat er in die vrouwen omgaat die in de winkel rondlopen. En ik kan het ze ook niet kwalijk nemen.

Mijn eerste Primark ervaring is nu zo’n drie jaar geleden. Met vriendinnen op naar Hoofddorp. Voor mij was het een hemel. Al die shirtjes, topjes, hemdjes en broeken voor zo weinig geld. Zelfs de H&M is nog duurder dan die Primark winkel uit Ierland. Als je dan uit de Primark komt en je naar een andere winkel gaat, is alles ineens duur in je ogen. ‘Ik ga toch geen twintig euro betalen voor een topje?’ roep je dan, terwijl je met je ogen rolt.
En nog steeds vind ik het heerlijk om één à twee keer per jaar de winkel te bezoeken. En toch sta ik er elke keer weer van te kijken hoe gek sommige vrouwen zijn. Eén keer heb ik het meegemaakt dat we er voor openingstijd waren. Er stond echt een enorme rij voor de winkel te wachten. En bij het openen van de deuren renden al die vrouwen naar binnen. Ze grepen een grote shoppingbag van de stapel en doorkruisten de hele winkel. Een tas vol kleren en schoenen en je betaalt nog maar vijftig euro. ‘Een koopje!’ riepen mijn vriendinnen uit. Alleen rijen en rijen voor de pashokjes en ook rijen voor de kassa. En wachten maakt hebberig. Bij het wachten zie je ineens nog een leuk armbandje hangen (maar €1) en nog een leuke muts voor in de winter (maar €3!). Eenmaal thuis pak je je tas uit en dan zie je die muts met die gekke oren en dan twijfel je toch een beetje. En die blouse leek zo leuk, maar hij zit voor geen meter… Dan word je plots wakker uit de hemelse droom. Die Primark is toch eigenlijk soms een behoorlijke hel…


woensdag 14 augustus 2013

Een beetje raar... (Column Stellingwerf 14-8-13)

Je moet je eens voorstellen dat je bij Woodstock bent geweest. Je slaapt vlakbij en loopt terug naar de camping. Voor de caravan zit je zwager nog gezellig een biertje te doen en je gaat er gezellig bij zitten. Je praat nog even leuk en dan is het tijd om te gaan slapen. Je trekt de deur van de caravan los, maar op de plek waar jij hoort te liggen, ligt je broer. Je kijkt naar rechts en ziet dat de plek die leeg hoort te zijn, ook bezet is. Juist, daar hoorde mijn broer te liggen en in dat andere bed hoorde ik te liggen. Een vriend van je broer had geen zin om naar huis te fietsen en heeft doodleuk je plek ingepikt. Ik heb aan zijn schouder zitten trekken, heb dingen tegen hem gezegd, maar hij was niet wakker te krijgen. Ietwat gefrustreerd zat ik naar hem te kijken en heb toen mijn spullen maar gepakt. Mijn autootje (Fiat seicento) is niet erg groot, maar ik moest wel. Ik heb mezelf opgerold en ben op de achterbank gaan slapen. Mijn tere rug was de volgende ochtend stijf. Ik heb eerst alle spieren moeten rekken, voordat ik weer een beetje normaal liep. Maar goed, het hoort er allemaal bij. We doen allemaal wel eens iets stoms.

Een andere vriend van mijn broer was namelijk ook niet al te snugger. Hij dacht heel handig te zijn door een kortere route te nemen naar dezelfde camping als waar wij sliepen. Het was welgeteld vier meter korter, maar goed. Dat maakt allemaal niet uit! Het was korter. Dus meneer loopt dwars door de rietkragen heen en wandelt zo de sloot in. Tot aan zijn middel zeiknat en goor. Zijn vriendin lag helemaal dubbel, want het zag er niet uit. De nooddouche van de mensen waar wij sliepen, was al jaren niet meer gebruikt en had maar één stand: bloedheet. Deze jongen is dezelfde jongen die mij vorig jaar ook uit mijn slaap heeft gehouden. Hij stond in de caravan te gillen. Ik begreep er helemaal niks van en deed een lampje aan. Hij stond met een kastdeur in zijn handen. Ik begreep niet wat hij daarmee deed, waarop hij begon te schreeuwen.
‘Ik moet eruit! Ik moet eruit!’
‘Waarom?’ vroeg ik slaapdronken.
‘Ik moet plassen, maar ik kan de uitgang niet vinden!’

Geërgerd heb ik hem de uitgang gewezen, maar later moest ik heel hard lachen. Ik vergeet nooit meer hoe hij daar met die kastdeur in zijn handen stond. Net als dat ik niet snel zal vergeten hoe ik opgekruld in mijn autootje lag. En dat ik samen met mijn zwager en vriendin heb lopen opdrukken in de grote tent. Dat vergeten we ook niet snel… 

zondag 4 augustus 2013

Knaller van een afsluiting! (Woodstockverslag 3 van 3)

Zaterdag
Bron: bier.jouwpagina.nl
STEENWIJKERWOLD – Er is een aanslag gepleegd op het lichaam. De hoeveelheden bier, wijn en cola berenburg liegen er niet om. Het wankele gevoel zit nog in de benen en het gevoel dat je lever nog altijd bezig is al die hoeveelheden te verwerken, voelt niet erg prettig aan in de maag. Maar dat mag de pret niet drukken, want het was toch zeker weer een geslaagd weekend. De 25e editie van Woodstock is nu dan echt voorbij.

Het zag zwart van de mensen op zaterdagavond. De grote tent stond bomvol. De kleinere tenten waren ook overvol en ook buiten stonden genoeg mensen die even de koelte opzochten. Het was niet zo warm en zweterig als de avonden ervoor. Wat er misschien voor zorgde dat iedereen nog uitbundiger danste. In de grote tent bracht Queenmania de sfeer erin. In het Heartbreak hotel was het aan Di Quapo om de rockers te vermaken. Maar de echte toppers kwamen later in de avond. Met Bogey and the longhorn die simpelweg altijd goed is. En Fragments Live in de grote tent. Met fijne meezingers kwam de hele groep los. Het is de laatste avond en we gaan met zijn allen nog één keer los.


Het was een weekend die je niet snel zult vergeten. Het warme weer. De helderblauwe lucht zonder een rolwolk of onweersbui. De hoeveelheden drank die door de zaal gegooid werden. De lachwekkende foto’s die gemaakt zijn en vooral de gezelligheid. We gaan ons gewoon weer opmaken voor de 26e editie. Woodstock! Tot volgend jaar!

zaterdag 3 augustus 2013

Roze, rozer, roozt! (Woodstockverslag 2 van 3)

Vrijdag
Roze vrijdag! Bron: nutsandnoble.nl
STEENWIJKERWOLD – Onderweg naar de tent is weer duidelijk te zien dat ook de 25e editie van het Dicky Woodstock popfestival weer een groot succes is. Het is eindelijk weer een keer roze vrijdag! Na een paar jaar van afwezigheid wordt het terrein vrolijk roze gekleurd. Roze shirts, roze broeken tot roze Marilyn Monroe’s en zuurstokroze haar. Groepen meisjes in roze jurkjes. Een ander viertal loopt rond in een roze auto met achterlichten die het ook écht doen. Andere creatievelingen hebben een vierkant om zich heen gemaakt met een grote roze ballon eraan. Als een soort luchtballon lopen ze rond over het terrein en krijgen dan ook veel bekijks.

In de tent is het haast nog wat te warm om te dansen in het begin van de avond. De meesten hebben zich buiten verzameld bij een bierkraampje en staan gezellig met elkaar te praten met de klanken van Papa di Grazi op de achtergrond. Als zij plaatsmaken voor de enige echte Ali B & friends stroomt de tent vol. Het idee van een rapper op Woodstock klonk wat vreemd, maar Ali B weet het publiek goed te vermaken. Bovendien weet hij zich dit jaar ook aardig droog te houden. Het lukt behoorlijk goed om het het publiek mee te krijgen. De troubadour van Lenny Kuhr en Rosamunde van Dennie Cristiaan zijn echte feestnummers. Ze zijn wel in een rapjasje gestoken, maar dat mag de pret niet drukken. Zijn rap: “Wie is hier de grote baas, wij zijn hier de grote baas!” wordt door de hele tent meegezongen.

De avond gaat nog lang door en het blijft gezellig en gemoedelijk. Mensen zoeken een plek om te slapen. De één belandt midden in het weiland. De ander gaat midden op de weg liggen, maar wordt daar gelukkig door iemand vanaf gehaald, want dat is natuurlijk levensgevaarlijk. Deze zwoele zomeravond was er één zonder regen en zonder onweer. Het was ouderwets gezellig. Nu maken we ons weer op voor avond nummer drie. De laatste alweer en we gaan knallen zoals alleen echte Woodstockgangers dat kunnen.

vrijdag 2 augustus 2013

't Was weer donders gezellig (Woodstockverslag 1 van 3)

Donderdag
Normaal staat garant voor gezelligheid   Bron: www.nzbwereld.org
STEENWIJKERWOLD - Omstreeks half tien ’s avonds brandt het zonnetje nog lekker aan de hemel. Grote groepen mensen begeven zich naar het festivalterrein. De één gehuld in een ultrakort jurkje. De ander in een korte broek en hemdje. Weer een ander in een spijkerbroek en een t-shirt. Het is warm. De thermometer gaf vandaag zo’n 28 graden aan en het blijft vanavond nog lang warm. Een ideale avond voor een feestje en dat lijkt iedereen te denken.

Rond een uurtje of tien begint de band Normaal te spelen. In een oogwenk trekken mannen hun shirts uit en showen hun blote bast. Kleine druppeltjes zweet vormen zich op hun borstkas, maar een koud glas bier doet wonderen. Het koelt meteen af. De hitte in de tent kan de pret niet drukken. Op de klanken van Normaal dansen en springen mensen rond. Iedereen zweet, iedereen stinkt en het kan ons allemaal niet schelen lijkt het motto van de eerste avond te zijn. Glazen bier worden door het publiek gegooid en mannen duwen tegen elkaar aan. Er wordt gebeukt met hun blote buiken tegen elkaar aan. Van t-shirts wordt een lange sliert gemaakt om te touwtjespringen. Er wordt gedanst en meegezongen. Het feest kan nu al niet meer stuk.

Na Normaal is het aan Mannekoor Karrespoor. Al bij de eerste klanken steekt de hele zaal hun handen in de lucht en klappen mee. Mannen die klompen aanhebben, trekken deze uit en klappen met hun klompen mee. Het gaat snel. Voor iedereen het weet is het voorbij en sterven de laatste klanken weg. De bezoekers achterlatend met een vrolijke grijns op hun gezicht. Voor sommigen is het nu het einde van de avond. ‘We moeten nog twee avonden!’ roept een groepje feestgangers. Een ander neemt nog een biertje buiten op het terrein om na te praten over het feest.

Want het was weer een donders mooi feessie.