Meeblèren tot je een ons weegt

Voor de één is het een absolute no-go. Voor de ander een feest van herkenning en sentiment. Ik ben nog maar 22 jaar, maar ik ben gaan houden van de Top2000 van Radio2. Ondanks de vele liedjes die ik verschrikkelijk vind, Franse chansons of rare melodietjes, heeft het iets. Voor zover ik mij kan herinneren, gaat de radio deze periode op Radio2. De krant met het overzicht van de 2000 mooiste liedjes ligt op de keukentafel. Als we een mooie horen, strepen we het liedje aan. 

Die moeten we even onthouden. En vervolgens verdwijnt hij na een week weer in de oud papier bak en moeten we weer een jaar wachten op datzelfde liedje. Vroeger wilde ik ook graag zelf op de bühne staan en voor mensen schitteren. Want er is mij ooit vertelt dat ik mooi kan zingen…

Ik geloof dat het in groep zeven was. We waren druk bezig met de voorbereidingen voor de musical. Ik kreeg een rol toebedeeld en daar hoorde ook een sololiedje bij. Doodeng vond ik het, maar na vaak geoefend te hebben, was daar het moment. Het ging ook best wel redelijk goed, maar een kindsterretje zat er voor mijn gevoel niet in. Tot er na de tijd meerdere ouders naar mij toe kwamen.

“Wat kun jij mooi zingen! Je moet meedoen aan Kinderen voor Kinderen!”

En dat heb ik nog jaren geloofd. Na een tijdje kreeg ik een microfoon voor bij de computer. Op die manier kon ik dingen opnemen en ben ik ook liedjes gaan zingen. En ik zal je heel eerlijk vertellen dat ik mijn billen samenkneep als ik mijn eigen stem terugluisterde.

Nu is je eigen stem altijd wel gek als je hem terugluistert, maar ik hoor echt wel wanneer het vals is of gewoon mwah… Dat was echt te vals voor woorden. Godzijdank heb ik het nooit op YouTube gezet. Nu beperk ik mij tot het meezingen in de auto, soms onder de douche of tijdens het uitgaan. En dan gaat de muziek gewoon extra hard, zodat ik niet te horen ben. En over een paar dagen gaat de radio in huis, de tv en in mijn auto op Radio2. En mocht je mij tegenkomen met mijn mond open? Dan weet je dat ik keihard aan het mee blèren ben! 

Oh doktertje toch

We hebben de Zwarte Piet discussie gehad, maar nu is er weer een nieuwe discussie opgestaan. Die van Dokter Corrie! Even kort samenvattend: een humoristisch, seksueel voorlichtend programma voor kinderen. BN’ers vertellen over hun eerste keer of over de vragen die zij als kind over seks hadden. Helaas gaat op veel scholen de televisie uit, omdat ouders bezwaar hebben gemaakt.

Ik wilde dat wij zo’n programma hadden om naar te kijken toen ik op de basisschool zat. Iedereen was een beetje voorzichtig met het onderwerp seks. Thuis werd niet veel over gesproken. Op de basisschool hebben we condooms onder de kraan gevuld met water tot ze knapten. Tampons deden we in plastic bekertjes met water en zagen hoe reusachtig ze werden. Vervolgens gingen we er puberaal met een rode stift op tekenen.

Het ging niet over de eerste keer. Er werd niet voorgelicht over vriendjes en wanneer het tijd is om hét dan ook daadwerkelijk te doen. In plaats daarvan mochten we wachten tot de derde klas van de middelbare school. Eindelijk kregen we serieuze voorlichting tijdens de biologieles van een lieve, maar veel oudere leraar die zeker zijn best deed, maar zijn leeftijd niet mee had.

In het biologieboek werd theoretisch vertelt hoe kinderen op de wereld kwamen en wat voor soorten anticonceptiemiddelen je had. Daarna werd er een dvd in de televisie gedrukt en keken we een half uur naar getekende poppetjes die seks hadden. Een heel fout voorlichtingsfilmpje die na vijf minuten al niet meer interessant was. In het filmpje ging het ook niet over masturberen, verliefd worden en wanneer het goed was om het wel of niet te doen. Dingen die je je als kind afvraagt, besprak je met vriendinnen die nog net zo groen waren als jij. Je ouders waren je ouders, daar ging je het dus niet aan vragen. Je haalde dingen van internet, zag dingen in series, maar echt goede voorlichting? Nee, dat is er nooit geweest.

Ik pleit voor het behoud van een programma zoals Dokter Corrie. Op humoristische wijze vertelt ze over verliefd zijn, hoe je moet tongen en je eerste erectie. Zou ze het op net zo’n droge en taaie manier vertellen als in de biologieles die ik gekregen heb, dan was het niet blijven hangen. Wees blij dat het programma kinderen laat lachen en taboes doorbreekt. Alleen op die manier onthouden kinderen het en voorkom je dat je twaalfjarige kind een baby ter wereld brengt in de wc tijdens het schoolreisje.

Whisky verdooft alles

Treurig zet hij zijn glas whisky aan zijn lippen en neemt een kleine slok. Als de goudgele vloeistof in zijn keel sijpelt trekt hij zijn mondhoeken omhoog tot een flauwe glimlach. 

Hij staart de bar rond en laat de whisky in zijn glas ronddraaien. Met een zucht zet hij het glas opnieuw aan zijn lippen en neemt de laatste slok. Het brandt in zijn keel, maar hij voelt het niet meer. Zijn lichaam is al een paar dagen verdoofd van zijn gebroken hart. Ze had gelijk om hem te dumpen. Hij is een ongelofelijke eikel eersteklas. Nu ook weer zit hij aan de bar om zich heen te kijken en neemt hij vrouwen bewonderend in zich op om zijn hoofd vervolgens lamlendig af te wenden en te denken wat voor eikel hij eigenlijk is.

Met een klap zet hij het glas op de bar en staat op. Hij trekt zijn leren jasje aan en gooit een briefje van twintig op de bar. Zonder het wisselgeld af te wachten loopt hij naar buiten, de kou in. Aan zijn hand bungelt de helm van zijn motor. Achter de kroeg rookt hij in stilte een sigaret en zet dan de helm op zijn hoofd. Lenig gooit hij zijn rechterbeen over de motor en gaat zitten. Hij wil de motor aantrappen als hij iets bekends ziet staan in de verte. Even begint zijn hart in zijn keel te kloppen. Snel gooit hij die gedachte van zich af. Het is de whisky die met zijn hoofd speelt. Hij had niet zoveel moeten drinken. Toch zet hij de helm weer af.

Ze aarzelt als ze zijn bekende gestalte in de verte ziet. Thuis is ze wel tien keer naar buiten gelopen en vervolgens weer terug naar binnen. Het is niet verstandig wat ze gaat doen. Haar ouders hebben het haar afgeraden. Hij hoort niet bij haar. Hij bezorgt haar alleen maar meer verdriet en doet haar alleen maar meer pijn. Toch kan ze de liefde die ze voor hem voelt niet negeren. Hij met zijn mooie zwarte stekeltjeshaar en donkerbruine ogen. Zijn grote lichaam die haar altijd zal beschermen. Helaas heeft hij een ziekelijke liefde voor alles met tieten, maar verder is hij perfect. Perfect voor haar. Ze blijft stilstaan als ze hem op zijn motor ziet stappen. Ze slikt de brok in haar keel weg en weet even niet meer of ze hier wel mee door moet gaan. Ze loopt verder naar hem toe en blijft vlak voor hem staan. Hij kijkt haar treurig aan en zij voelt zich ineens oppermachtig. Ze kan hem maken of breken. Ze kan ineens alles met hem doen.

“Hoi”, zegt hij zacht. Van zijn stoere mannelijkheid is niets meer over.

Ze reageert niet en staat alleen maar voor hem.

“Heb je gedronken?” vraagt ze dan aan hem. Vernietigend kijkt ze hem aan.

“Een paar.”

Het blijft stil terwijl ze elkaar aankijken.

“Goed, dan eh… ga ik maar.” Ze draait zich om en loopt bij hem vandaan. Hij aarzelt even en gooit dan zijn helm op de grond en rent achter haar aan.

“Wacht”, zegt hij en pakt haar bij haar pols.

Met tranen in haar ogen kijkt ze hem aan. Hij aarzelt niet en zoent haar op haar mond. Ze beweegt niet, maar duwt hem ook niet weg.

“Ik wil jou oké?” zegt hij als hij zich van haar losmaakt. “Ik voel me al dagen ellendig. Ik kan niet slapen, niet denken en niet werken. Ik kan niets zonder jou. Ik ben een leeg omhulsel.”

“Hoe moet het dan?” roept ze uit. “Iedereen verklaart me voor gek dat ik nou juist op jou verliefd ben geworden.”

“We doen het gewoon. We moeten er iets van maken.”

“En al die paparazzi met hun fotocamera’s en rotvragen dan?’

“Laat ze in de stront zakken. Ik mag dan wel beroemd zijn, maar er is maar één vrouw voor mij en dat ben jij. “

En hij zoent haar opnieuw en dit keer zoent ze hem vol overgave terug. Ze vergeet de andere vrouwen in zijn leven en voelt zich de enige. De roddeljournalisten die in de bosjes hadden gelegen hebben alles gehoord. De volgende dag staat de Telegraaf bol van foto’s en op internet een kopie van flarden van hun gesprek. Het kan hun geen moer schelen. Uiteindelijk betekent geld voor hem niets zonder iemand waarmee hij het kan delen.