Treurig zet hij zijn glas whisky aan zijn lippen en neemt
een kleine slok. Als de goudgele vloeistof in zijn keel sijpelt trekt hij zijn
mondhoeken omhoog tot een flauwe glimlach.
Hij staart de bar rond en laat de whisky
in zijn glas ronddraaien. Met een zucht zet hij het glas opnieuw aan zijn
lippen en neemt de laatste slok. Het brandt in zijn keel, maar hij voelt het
niet meer. Zijn lichaam is al een paar dagen verdoofd van zijn gebroken hart.
Ze had gelijk om hem te dumpen. Hij is een ongelofelijke eikel eersteklas. Nu
ook weer zit hij aan de bar om zich heen te kijken en neemt hij vrouwen
bewonderend in zich op om zijn hoofd vervolgens lamlendig af te wenden en te
denken wat voor eikel hij eigenlijk is.
Met een klap zet hij het glas op de bar en staat op. Hij
trekt zijn leren jasje aan en gooit een briefje van twintig op de bar. Zonder
het wisselgeld af te wachten loopt hij naar buiten, de kou in. Aan zijn hand
bungelt de helm van zijn motor. Achter de kroeg rookt hij in stilte een sigaret
en zet dan de helm op zijn hoofd. Lenig gooit hij zijn rechterbeen over de
motor en gaat zitten. Hij wil de motor aantrappen als hij iets bekends ziet
staan in de verte. Even begint zijn hart in zijn keel te kloppen. Snel gooit
hij die gedachte van zich af. Het is de whisky die met zijn hoofd speelt. Hij
had niet zoveel moeten drinken. Toch zet hij de helm weer af.
Ze aarzelt als ze zijn bekende gestalte in de verte ziet.
Thuis is ze wel tien keer naar buiten gelopen en vervolgens weer terug naar
binnen. Het is niet verstandig wat ze gaat doen. Haar ouders hebben het haar
afgeraden. Hij hoort niet bij haar. Hij bezorgt haar alleen maar meer verdriet
en doet haar alleen maar meer pijn. Toch kan ze de liefde die ze voor hem voelt
niet negeren. Hij met zijn mooie zwarte stekeltjeshaar en donkerbruine ogen. Zijn
grote lichaam die haar altijd zal beschermen. Helaas heeft hij een ziekelijke
liefde voor alles met tieten, maar verder is hij perfect. Perfect voor haar. Ze
blijft stilstaan als ze hem op zijn motor ziet stappen. Ze slikt de brok in
haar keel weg en weet even niet meer of ze hier wel mee door moet gaan. Ze loopt
verder naar hem toe en blijft vlak voor hem staan. Hij kijkt haar treurig aan
en zij voelt zich ineens oppermachtig. Ze kan hem maken of breken. Ze kan
ineens alles met hem doen.
“Hoi”, zegt hij zacht. Van zijn stoere mannelijkheid is
niets meer over.
Ze reageert niet en staat alleen maar voor hem.
“Heb je gedronken?” vraagt ze dan aan hem. Vernietigend
kijkt ze hem aan.
“Een paar.”
Het blijft stil terwijl ze elkaar aankijken.
“Goed, dan eh… ga ik maar.” Ze draait zich om en loopt
bij hem vandaan. Hij aarzelt even en gooit dan zijn helm op de grond en rent
achter haar aan.
“Wacht”, zegt hij en pakt haar bij haar pols.
Met tranen in haar ogen kijkt ze hem aan. Hij aarzelt
niet en zoent haar op haar mond. Ze beweegt niet, maar duwt hem ook niet weg.
“Ik wil jou oké?” zegt hij als hij zich van haar
losmaakt. “Ik voel me al dagen ellendig. Ik kan niet slapen, niet denken en
niet werken. Ik kan niets zonder jou. Ik ben een leeg omhulsel.”
“Hoe moet het dan?” roept ze uit. “Iedereen verklaart me
voor gek dat ik nou juist op jou verliefd ben geworden.”
“We doen het gewoon. We moeten er iets van maken.”
“En al die paparazzi met hun fotocamera’s en rotvragen dan?’
“Laat ze in de stront zakken. Ik mag dan wel beroemd
zijn, maar er is maar één vrouw voor mij en dat ben jij. “
En hij zoent haar opnieuw en dit keer zoent ze hem vol
overgave terug. Ze vergeet de andere vrouwen in zijn leven en voelt zich de
enige. De roddeljournalisten die in de bosjes hadden gelegen hebben alles
gehoord. De volgende dag staat de Telegraaf bol van foto’s en op internet een
kopie van flarden van hun gesprek. Het kan hun geen moer schelen. Uiteindelijk
betekent geld voor hem niets zonder iemand waarmee hij het kan delen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten