Seks in de wachtkamer

Terwijl ik ongeduldig op een stoel in de psychologenpraktijk zit te wachten, staar ik eerst een paar minuten nietszeggend uit het raam. Ondanks de kou hebben zich een paar zweetdruppels op mijn voorhoofd gevormd na het harde fietsen. Driftig veeg ik ze van mijn voorhoofd en veeg mijn klamme handen af aan mijn broek. Ik zit op een gesprek met een therapeut te wachten die ik ga interviewen voor een artikel. Niets om zenuwachtig voor te zijn, maar wachtruimtes hebben nou eenmaal dat effect op mij.

Zo ben ik ooit in de wachtkamer van de dokter heel hard gaan lachen, juist omdat het er zo stil was. De man die voor mij zat had een rare tic met zijn oog. Die arme man kon er ook niets aan doen, maar het lachstofje bouwde zich steeds meer en meer in mijn buik op. Hij was constant naar me aan het knipogen, gevolgd door een zucht en gekreun. Ik ging er steeds meer opletten. Voor ik het wist begon ik eerst zachtjes te grinniken, om vervolgens heel hard te gaan lachen. Het moest er gewoon uit. Boze blikken alom. Ik een rood hoofd, maar een zacht gegiechel bleef nog wel een tijdje duren. Ik was blij toen ik werd opgeroepen door de dokter!

Nu zit ik ook nogal ongeduldig te wachten. Het is een komen en gaan van mensen, maar blijkbaar niemand die met mij een afspraak heeft. Uit verveling pak ik een tijdschrift van de hoge stapel naast me. Het is een tijdschrift uit het jaar nul, maar toch begin ik erin te bladeren. Mijn oog valt op een artikel: “99 manieren om je seksleven op te spicen,” staat er in grote letters boven. Nieuwsgierig geworden begin ik te lezen, tot ik op gegeven moment mijn naam hoor. Ik kijk op. De mevrouw met wie ik een afspraak heb zit me nieuwsgierig aan te kijken. Ik zie dat ze naar het artikel op mijn schoot kijkt. Haar glimlach verandert heel even in een soort afkeurende grimas. Ik begin rood aan te lopen. Ik gooi snel het blad terug op de stapel en stamel mijn naam.

“Het maakt niet uit hoor,” zegt ze dan glimlachend. Met haar priemende vinger wijst ze naar het tijdschrift. “We zijn allemaal jong geweest.”

Mijn mond klapt dicht. Ik kijk haar verbouwereerd aan en pers er een glimlachje uit, waarop ik knik. Ik durf niets meer te zeggen. Blijkbaar ben ik in haar ogen veranderd in een op seks beluste vrouw, in plaats van een serieuze journaliste in wording!

De pornoblonde vrouw

Als de deur van de hal opengaat, wordt mijn blik er als een magneet naartoe getrokken. Ik zie een vrouw binnenkomen. Ze paradeert op haar torenhoge hakken van minstens 15 centimeter en haar pornoblonde haar hangt stijl over haar schouders. Ik staar haar aan en voel een misselijkmakende jaloezie opkomen. De mannen stoppen met datgene wat ze aan het doen waren en bekijken haar van top tot teen. Het liefst spring ik op en neer en wil ik gaan gillen: ‘Kijk ook eens naar een brunette!’

De vrouw loopt parmantig door de hal. De mannen blijven haar nastaren als ze zien dat haar rokje aan de korte kant is. Het bedekt net haar kont, maar het is al te laat. De mannen beginnen als hongerige wolven te janken. Het kwijl loopt langs hun mondhoeken naar beneden.

‘Walgelijk,’ mompel ik.

Ze ziet mij achter de kassa van de paardenraces zitten en komt naar me toegelopen. Met een hooghartige blik staart ze me aan. Als een vent staar ik naar haar tieten, die zo’n beetje in mijn gezicht gedrukt worden. Haar te zoete parfum prikkelt vervelend in mijn neus. Ik haal mijn neus op en kijk haar een tikkeltje arrogant aan.

‘Kan ik u helpen?’ vraag ik een tikkeltje kortaf. Ik probeer te glimlachen, maar het lukt niet.

‘Ja,’ zegt ze.

Haar stem verbaast me. Ik kijk op en bestudeer haar gezicht wat beter. Alles lijkt ineens nep aan haar. Haar felrood gestifte lippen zijn volgespoten met botox. Haar wenkbrauwen zijn met potlood in een vreemde boog getekend. Haar metallic oogschaduw is het ooglid voorbij gedenderd en zit ook op haar slaap. Haar tieten die mij zo’n beetje in het gezicht gedrukt worden, lijken nep. Ik frons verbaasd mijn wenkbrauwen en kijk haar afwachtend aan.

‘Ik wil graag op paard vijf gokken,’ zegt ze dan. Haar blauwe kijkers kijken diep in die van mij. Haar zware, diepe, rauwe stem is niet wat ik helemaal wat ik had verwacht bij deze pornoblonde vrouw.

Dan begint het me plotseling te dagen. Mijn blik gaat over haar gezicht en haar lichaam. Haar stem is niet bepaald vrouwelijk te noemen. Haar enkels zijn dik. Haar schouders zijn breed. Haar handen en armen gespierd. Op haar kin zijn hier en daar wat stoppels te vinden. Het pornoblonde haar is te stug en lijkt meer op een bos touw. Ik begin ineens te grinniken. Het is helemaal geen vrouw! Het is een kerel!

‘Natuurlijk!’ zeg ik nu ineens vrolijk. Ik typ de weddenschap in op de kassa en overhandig haar eh… hem het kaartje.

‘Was je jaloers?’ vraagt een collega die me aandachtig zat te bestuderen.

‘Wat?’ roep ik verontwaardigd uit. ‘Op die vent?’ Ik schud lachend mijn hoofd. ‘Natuurlijk niet!’

Toch kan ik een licht binnenpretje niet onderdrukken…

Ik word geen sportvrouw van het jaar!

Ik loop al twee dagen rond met een gepijnigd gezicht. Ik kan niet normaal mijn glas drinken of vork vasthouden, want dan begint mijn hand als een bezetene te trillen. Lachend vragen mensen aan me of ik teveel heb gezopen, maar dat is deze keer niet het geval. Ook zitten op een stoel doet zeer. Mijn bilspieren heb ik ook aan een training gewaagd. Oorzaak: ik heb gesport.

Nee. Ik word echt geen sportvrouw van het jaar. Die prijs is echt niet aan mij besteed, maar zo af en toe sleep ik mezelf wel naar de sportschool en vind ik een toernooitje volleybal ook harstikke leuk. Nu had mijn nichtje Maxime mij gevraagd of ik met haar mee wil doen aan een tennistoernooi begin juli. Ik had van mijn leven nog nooit getennist en afgelopen week hebben we dat eens even gezellig met zijn tweeën geoefend.

Een dag eerder had ik ook al mijn kunsten in de sportschool laten zien. Het valt me dan ook altijd weer op dat die sportleraren er lol aan beleven dat je zuchtend, steunend en kreunend doet wat zij zeggen. Bij hen lijkt het zo gemakkelijk en gaat het zo soepel! En bij mij? Moeilijk, moeilijker, moeilijkst. Bij hem lijkt het alsof hij helemaal niet zweet. Bij ons kunnen de gezichten niet roder en loopt het zweet waar je het niet wilt hebben. Toch moet ik soms ook stiekem wel heel hard lachen…

‘Heupen omhoog,’ roept de leraar. Hij gaat al op zijn matje liggen.

Ik plof neer op het matje en doe na wat hij doet. Ik duw mijn heupen omhoog, zodat mijn kont de grond niet meer raakt. Ik zucht nu al van vermoeidheid en het moet allemaal nog beginnen. Ik kijk naar het podium waar de leraar soepel zijn rechterbeen omhoog en naar beneden beweegt.

‘Dit is goed voor je bilspieren! En één, twee, drie, vier,’ roept hij hard.

‘Nee hè,’ zucht ik puffend.  ‘Het lijkt meer op droogneuken,’ mompel ik tegen mijn buurvrouw, terwijl we allebei naar de leraar kijken die soepel zijn heupen omhoog en naar beneden duwt.

We schieten in de lach. Het lukt maar slecht. Ik zie er meer uit als een hulpeloos schaapje die op zijn rug ligt. Niet bepaald sexy en soepel, maar als hij zegt dat het ergens goed voor is, zal het wel ergens goed voor zijn!

En datzelfde geldt voor het tennisavontuur. Ik moet dan wel lachen om mijn nichtje. Dan roept ze af en toe dat ik een uitstekende backhand heb en soms een goede opslag. Wonder boven wonder pak ik heel soms een bal die op miraculeuze wijze ook nog weer terug het net over vliegt. Terwijl ik eigenlijk gewoon maar wat doe. Dat toernooi komt met ons tweeën echt wel goed. Ik ben alleen wel een beetje bang dat ik na zo’n hele dag tennissen al mijn spieren zal voelen. Dat wordt een week lang alleen maar op de bank zitten. Drinken door een rietje en gevoerd worden door mijn moeder. Ach… Dat hebben we er wel voor over! Wij slepen die eerste prijs wel in de wacht.