maandag 23 april 2012

Seks in de wachtkamer


Terwijl ik ongeduldig op een stoel in de psychologenpraktijk zit te wachten, staar ik eerst een paar minuten nietszeggend uit het raam. Ondanks de kou hebben zich een paar zweetdruppels op mijn voorhoofd gevormd na het harde fietsen. Driftig veeg ik ze van mijn voorhoofd en veeg mijn klamme handen af aan mijn broek. Ik zit op een gesprek met een therapeut te wachten die ik ga interviewen voor een artikel. Niets om zenuwachtig voor te zijn, maar wachtruimtes hebben nou eenmaal dat effect op mij.

Zo ben ik ooit in de wachtkamer van de dokter heel hard gaan lachen, juist omdat het er zo stil was. De man die voor mij zat had een rare tic met zijn oog. Die arme man kon er ook niets aan doen, maar het lachstofje bouwde zich steeds meer en meer in mijn buik op. Hij was constant naar me aan het knipogen, gevolgd door een zucht en gekreun. Ik ging er steeds meer opletten. Voor ik het wist begon ik eerst zachtjes te grinniken, om vervolgens heel hard te gaan lachen. Het moest er gewoon uit. Boze blikken alom. Ik een rood hoofd, maar een zacht gegiechel bleef nog wel een tijdje duren. Ik was blij toen ik werd opgeroepen door de dokter!

Nu zit ik ook nogal ongeduldig te wachten. Het is een komen en gaan van mensen, maar blijkbaar niemand die met mij een afspraak heeft. Uit verveling pak ik een tijdschrift van de hoge stapel naast me. Het is een tijdschrift uit het jaar nul, maar toch begin ik erin te bladeren. Mijn oog valt op een artikel: “99 manieren om je seksleven op te spicen,” staat er in grote letters boven. Nieuwsgierig geworden begin ik te lezen, tot ik op gegeven moment mijn naam hoor. Ik kijk op. De mevrouw met wie ik een afspraak heb zit me nieuwsgierig aan te kijken. Ik zie dat ze naar het artikel op mijn schoot kijkt. Haar glimlach verandert heel even in een soort afkeurende grimas. Ik begin rood aan te lopen. Ik gooi snel het blad terug op de stapel en stamel mijn naam.

“Het maakt niet uit hoor,” zegt ze dan glimlachend. Met haar priemende vinger wijst ze naar het tijdschrift. “We zijn allemaal jong geweest.”
Mijn mond klapt dicht. Ik kijk haar verbouwereerd aan en pers er een glimlachje uit, waarop ik knik. Ik durf niets meer te zeggen. Blijkbaar ben ik in haar ogen veranderd in een op seks beluste vrouw, in plaats van een serieuze journaliste in wording!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten