Voor mij als student staat het huishouden niet op nummer
één. Opruimen kan ik niet zo goed. Als ik kook, zijn de aardappels niet gaar.
Het vlees is juist te gaar. En de groenten, nou ja. Die zijn wel oké. Toch eet
ik mijn zelfgemaakte maaltijd trots op. Dat heb ik maar mooi even zelf gemaakt!
Normaal gesproken kom ik thuis, gooi ik mijn tas aan de
kant en plof op de bank neer. Mijn moeder duikt de keuken in en zet elke avond
een lekkere maaltijd op tafel. Ik hoop dat ik dat ook kan zeggen over een
aantal jaren. Nu duw ik het leren koken nog ver van mij af. Ik gebruik excuses
als: ‘Ach nee. Vanavond niet. Ik moet echt die deadline voor journalistiek nog
halen!’ Makkelijk. Ik weet het.
Als mijn ouders op vakantie zijn, staat mij altijd een
behoorlijke opgave te wachten. Ik ben nog maar in mijn eentje thuis, maar ik
kook altijd teveel. Als ik macaroni heb gemaakt, kan heel Nijelamer er zo’n
beetje van eten. De wasmachine draait overuren. Wat mag nou wel en niet bij
elkaar? Dan maar verschillende wasjes op een dag. Want in dat ene leuke shirtje
zit ook kleur… maar ook wit. Waar moet het dan in? En dan heel verbaasd kijken
als de energierekening een tikkeltje aan de hoge kant is. ‘Maaike, weet jij
hier iets van?’ Eh… nee?
Met de afwasmachine zal ik niet snel fouten maken. Mijn
broer daarentegen wel. Hij is al een aantal jaar het huis uit, maar dit taakje
had hij nog niet geheel onder de knie. Laatst waren de blokjes die je erin
doet, op. Zijn oplossing: een beetje afwasmiddel erin spuiten. En dat gaat
blijkbaar verkeerd... Hij zette de machine aan en het duurde niet lang voordat
het één en al schuim was. Het schuim drong zich een weg naar buiten. Voor hij
het wist zag hij alleen nog maar wit schuim. De hele ruimte had zich gevuld met
het schuimachtige spul.
Ik heb mij doodgelachen toen hij het vertelde. Het zou
zomaar iets kunnen zijn wat mij ook had kunnen gebeuren. Nu hij dit foutje
gemaakt heeft, weet ik dat hem niet meer maak. Daarvoor bedankt broer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten