Met haar ogen dicht staat ze in de woonkamer. De cd die
in haar cd-speler zit, is haar lievelingsmuziek. De volumeknop is ver naar
rechts gedraaid. Met haar handen beweegt ze mee op de muziek. Af en toe maakt
ze een paar voorzichtige wals pasjes. De vermoeidheid die eerder in haar
gezicht te zien was, is nu helemaal verdwenen. Een stralende glimlach van oor
tot oor. Als een dirigent bewegen haar vingers op de maat van de muziek en
glimlacht breed. Na een paar minuten heeft ze door dat ik er ook nog ben en
draait zich naar mij om. ‘Mooi hè,’ zegt ze zacht.
Een tijdje terug kwam ik erachter dat muziek heel belangrijk voor iemand kan zijn. Tijdens mijn vakantiebaantje was ik bij een ontzettend lief vrouwtje die probeerde te genieten van het leven, maar haar man met Alzheimer maakte dat genieten stukken lastiger. Hij woont nog bij haar in huis als haar man, maar hij herkent haar niet als zijn vrouw. Hij wordt incontinent, begrijpt de dingen niet meer en loopt als een hondje achter haar aan. Ze kan niet even het huis ontvluchten, omdat hij dan bang wordt. De man met wie ze al meer dan 60 jaar samen is, is eigenlijk haar man niet meer. En bovenop dat alles, is er vorig jaar in hun woning ingebroken en is haar trouwring meegenomen. Het enige wat haar nog herinnerde aan het goede leven met haar man. Aan de man die ze kent. Aan de man van wie ze zielsveel houdt.
Om zichzelf toch op te vrolijken zet ze vrolijke accordeonplaatjes
op. Toen ik er was liet ze mij er een aantal horen en ondanks dat het niet mijn
muziek is, snap je de boodschap die erachter zit. De vrolijke klanken van de
accordeon. Soms vrolijk, soms verdrietig. Soms snel, soms langzaam. En zo ging
dat een tijdje door. Ze danste in de kamer, neuriede mee met de wijsjes en
straalde van oor tot oor. Bij een bepaald stukje stak ze haar vinger in de
lucht en keek mij met stralende ogen aan. ‘Moet je horen, dit stukje is zo
mooi…’ Op dat moment begreep ik beter dan ooit dat muziek bovenal emotie is. En
we luisterden nog een paar minuten samen naar de muziek, terwijl de klanken van
de accordeon langzaam wegstierven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten