Orka? En nou serieus?

‘Wat wil je later worden?’ vroeg een vriend van mijn oom aan me toen ik klein was. Hij verwachtte elk antwoord. Van kapster tot aan dierenarts of zangeres. Mijn antwoord verwachtte hij niet.

‘Orka,’ zei ik vol trots. Een beetje verlegen keek ik de man aan.

De man keek van mijn oma naar mijn moeder en naar mijn oom. Ze haalden hun schouders op en knikten allemaal. Het klopte. Ik had het in mijn hoofd gehaald dat ik een dier wilde worden. Van alle beroepen op de hele wereld, wilde ik orka worden. De man begon te lachen en knikte.

‘Goed dan. Dat zijn hele mooie beesten!’

En dat wist ik donders goed. Ik was een jaar of vier. Ik had de film Free Willy gezien met mijn oudere broer en zus. En sindsdien wilde ik niets anders meer. Daarvoor was het kapster, treinconducteur en buschauffeur.  En nu orka. Wist ik veel! Ik wilde de hele dag zwemmen met mijn orka-vriendjes!

Ik heb het nog jaren erg gevonden dat ik niet kon worden wat ik echt wilde. Ik zei later tegen mijn vriendjes op de basisschool dat ik nog altijd orka wilde worden, ook al wist ik dat het niet kon. Het leek me gewoon geweldig! Die mening verdween snel toen ik inzag dat het ook een moordlustig beest was. Hij vrat alles op en was helemaal niet zo lief meer…

Nu ben ik een paar jaartjes ouder. Tijdens verjaardagen vraag ik snel aan kleine kinderen wat ze willen worden. Meestal verbazen de antwoorden me niet. De een roept dat ze prinses wil worden en laat haar roze muiltjes zien. De ander roept voetballer. Vervolgens sta ik een uur met een bal en een klein kind te spelen. Laat ik alle ballen door en juich als de kleine jongen scoort. Nu was ik laatst ook op een verjaardag. Een klein jochie was druk aan het spelen. Op gegeven ogenblik komt hij op me af lopen. Nieuwsgierig staart hij me aan.

‘Wat wil je worden?’ vraag ik dan aan hem.

‘Operationeel foodmanager,’ antwoordde het jochie van amper drie jaar.

‘Leuk…’ antwoord ik verbijsterd met mijn mond vol tanden.

Die had ik dus niet zien aankomen...